demolior

demolior
dē-mōlĭor, ītus, 4, v. dep. a., to cast off, remove.
I.
In gen. So only once in a trop. sense:

culpam de me demolibor,

Plaut. Bac. 3, 1, 16.—Far more freq.,
II.
In partic., of buildings, to throw down, pull or tear down, demolish (for syn. cf.: deleo, eluo, diluo, diruo, everto, destruo).
A.
Lit.:

monimenta virum,

Lucr. 6, 242;

(Lachm. lamenta): domum,

Cic. Off. 1, 39:

parietem,

id. Top. 4, 22:

statuas,

id. Verr. 2, 2, 67:

signum,

id. ib. 2, 4, 39:

columnas,

id. Q. Fr. 3, 1, 1 fin.: munitiones, Sall. H. Fragm. ap. Non. 95, 22; cf. Nep. Timol. 3, 3:

deum immortalium templa,

Liv. 42, 3.—
b.
Of inanimate subjects:

arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio,

Plin. Pan. 55, 9.—
B.
Trop., to demolish, destroy:

aevi prioris Robora,

Ov. M. 15, 228:

si quod cuiquam privatim officiet jus, id destruet ac demolietur, quid attinebit? etc.,

Liv. 34, 3:

Bacchanalia,

id. 39, 16:

faciem,

to disfigure, Hier. in Matt. 6, 16 (as a transl. of the Gr. aphanizein to prosôpon):

terram,

lay waste, Vulg. 4 Reg. 18, 25; id. Jer. 51, 2.— Absol.:

ubi tinea demolitur,

id. Matt. 6, 19 sq.
a.
Act. form dēmōlĭo, īre, Naev. ap. Diom. p. 395 P. (Com. v. 48 Rib.); Varr. ib. Lex ap. Front. Aquaed. 129; Lact. 4, 11, 6.—
b.
Demolior, īri, in pass. signif., Lex ap. Front. l. l.; Curio ap. Prisc. p. 793 P.; Dig. 7, 4, 10; 41, 3, 23; Inscr. Orell. 3015.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”